Σας γνωρίζουμε ότι με την αρ.158/89 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκαν τα εξής:
Με τη διάταξη της παρ.4 του άρθ.22 του Ν-1577/85 "περί ΓΟΚ",ορίζεται ότι κάθε αλλαγή της χρήσης κτιρίου ή τμήματός του κατά παράβαση του άρθρου 5 είναι αυθαίρετη και στη συνέχεια αναφέρονται οι κυρώσεις που επιβάλλονται στην περίπτωση αυτή.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την πιο πάνω απόφασή του έκρινε ότι κατά την έννοια της Διάταξης αυτής, σε περίπτωση μεταβολής της χρήσης χωρίς αυθαίρετες δομικές κατασκευές προβλέπεται η επιβολή μόνο προστίμου, χωρίς βέβαια ν' αποκλείεται όπως διατάσσεται η επαναφορά της νόμιμης χρήσης ή όταν συντρέχει περίπτωση και απομάκρυνση των προς μεταβολή της χρήσης τοποθετούμενων μηχανημάτων κλπ.".

Επειδή με την 19416/7070/16.12.1985 έκθεση αυτοψίας υπαλλήλων της Διευθύνσεως Πολεοδομίας Διαμερίσματος Αθηνών
διαπιστώθηκε ότι "ο χώρος του ημιϋπογείου και υπογείου της επί της οδού Κεφαλληνίας 9-11, Κυψέλη, οικοδομής χρησιμοποιείται ως γενικό συνεργείο αυτοκινήτων κατά παράβαση των άρθ.118,15,17,18 ΓΟΚ/73 και καθ'υπέρβαση της 10121/1973 οικοδομικής αδείας...",και διατάχθηκε "κατεδάφιση". 'Ενσταση της αιτούσης κατατεθείσα ενώπιον της εκδούσης την έκθεση αυτοψίας Αρχής στις 24.12.1985 προσδιορίσθηκε αυθημερόν, εν γνώσει της αιτούσης, για να συζητηθεί ενώπιον της οικείας Επιτροπής στις 30.6.1986. Μετ'αναβολήν η Επιτροπή εξέδωκε την 140/1173/8.12.86 απόφαση με την οποίαν απέρριψε την ένσταση. Τέλος, με τη Φ.755/1985 αρ.πρωτ.40492/15522/1986 απόφαση της ως άνω Διευθύνσεως Πολεοδομίας
επεβλήθη, για την ως άνω παράβαση, πρόστιμο. Ηδη με την μεν πρώτη αίτηση ζητείται η ακύρωση της εκθέσεως αυτοψίας και της "παραλείψεως εκδικάσεως της ενστάσεως", με την δε δεύτερη ζητείται η ακύρωση της εκθέσεως αυτοψίας, της αποφάσεως της επιτροπής και της πράξεως επιβολής προστίμου.
Επειδή η έκθεση αυτοψίας, υποκειμένη εις ασκηθείσαν και εκδικασθείσαν ενδικοφανή προσφυγήν ενώπιον της κατ'άρθ.2 παρ.4 του ΠΔ/5.7.83 (291/Δ) Επιτροπής, στερείται εκτελεστότητος και προσβάλλεται απαραδέκτως. Επίσης, λόγω προώρου ασκήσεως, απαραδέκτως προσβάλλεται η "παράλειψη εκδικάσεως της ενστάσεως".
Τέλος, λόγω παραλλήλου προσφυγής στα διοικητικά ήδη δικαστήρια (Σ.Ε-1940/1988), απαραδέκτως προσβάλλεται η πράξη επιβολής προστίμου. Ούτως η μεν πρώτη αίτηση ασκείται στο σύνολό της απαραδέκτως, η δε δεύτερη, ασκουμένη παραδεκτώς ως προς την απόφαση της Επιτροπής, είναι ερευνητέα ως προς το βάσιμο αυτής.
Επειδή προβάλλεται ότι πρόκειται για χώρους που έχουν ανεγερθεί βάσει οικοδομικής αδείας και είναι νόμιμοι κατ'άρθ.84
παρ.9γ του ΓΟΚ/73 μη υπαγόμενοι στις κατ'άρθ.118 παρ.2 ιδίου ΓΟΚ αυθαίρετες κατασκευές. Αλλ' ο λόγος ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος διότι η άδεια αφορά χώρο σταθμεύσεως αυτοκινήτων (δηλαδή βοηθητικής χρήσεως) κατα τα εις την ως άνω διάταξη του άρθ.84 παρ.9 ΓΟΚ/73 ρητώς οριζόμενα (βλ. και ΠΔ. 697/79 - Α 208 - άρθ.3 παρ.3, ως και ΠΔ/3.8.87 - Δ 749 - άρθ.3 παρ.2) και όχι γενικό συνεργείο αυτοκινήτων (δηλαδή χώρο κυρίας χρήσεως) που, όπως διαπιστώθηκε, λειτουργεί στους επιμάχους χώρους και προϋποθέτει συνυπολογισμό των χώρων στον συντελεστή δομήσεως
(άρθ.12 παρ.3,15 παρ.5 ιδίου ΓΟΚ). Επομένως ήταν εφαρμοστέες οι διατάξεις περί αυθαιρέτων (άρθ.118 παρ.2 ΓΟΚ/73, άρθ.22 παρ.3-4 ΓΟΚ/85 - Ν-1577/85, ΦΕΚ 210/Α).
Επειδή προβάλλεται ότι δεν συνέτρεχε καμμία από τις κατ'Αρθ.119 παρ.2 ΓΟΚ/73 προϋποθέσεις κατεδαφίσεως. Ομως, λόγω της υπερβάσεως του συντελεστού δομήσεως, ήταν επιβεβλημένη, κατά την ως άνω διάταξη (ως αντικατεστάθη δι'άρθ.1 παρ.65 ΠΔ.205/74 -Α' 263 -), η κατεδάφιση υπό την οποία νοητέα, επί απλής μεταβολής χρήσεως, η επαναφορά της νομίμου χρήσεως. Αυτή δε είναι η πρόδηλη έννοια και του άρθ.22 παρ.4 ΓΟΚ/85 που επί μεταβολής χρήσεως χωρίς αυθαίρετες δομικές κατασκευές προβλέπει την επιβολή μόνο προστίμου χωρίς βεβαίως να αποκλείει όπως διατάσσεται η επαναφορά
της νομίμου χρήσεως ή, περιπτώσεως συντρεχούσης, και η απομάκρυνση των προς μεταβολήν χρήσεως τοποθετουμένων
μηχανημάτων. Δεδομένου δε και του ότι, όπως προκύπτει από την προσβαλλομένη πράξη, χορηγήθηκε στην αιτούσα και η κατ'άρθ.22 παρ.3 ΓΟΚ/85 προθεσμία δια την προσκομιδή δικαιολογητικών τα οποία κατά τους ισχυρισμούς της θα δικαιολογούσαν αναθεώρηση της αδείας, η προθεσμία δε αυτή παρήλθε άπρακτη, ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Επειδή προβάλλεται ότι η χρήση των χώρων ως συνεργείου επιτρέπεται από το άρθ.20 (παρ.1-3) ΠΔ.455/76 (169/Α). Ο λόγος ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι οι διατάξεις αυτές αφορούν σταθμούς αυτοκινήτων και ρητώς  αποκλείουν παροχήν "εξυπηρετήσεως εις βαθμόν δυνάμενον να εγγίξει τα όρια επισκευής".
Επειδή, τέλος, προβάλλεται ότι, αφού δεν υπήρχαν αυθαίρετες εργασίες δομήσεως, δεν ήταν εφαρμοστέα η διαδικασία των
αυθαιρέτων. Αλλά και ο λόγος αυτός ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος διότι κατ'άρθ.5 παρ.2 ΓΟΚ/85 επί μεταβολής χρήσεως εφαρμόζονται οι διατάξεις για τις αυθαίρετες κατασκευές.
Επειδή κατά ταύτα οι αιτήσεις είναι απορριπτέες.

ΣΧΕΤ-ΝΟΜ Παρ.4 του Αρθ-22 του ΓΟΚ/85.